Το σκυλάκι που το έσκασε!

Δεν υπάρχει καλύτερο από τη στιγμή που ο μαθητής ή η μαθήτρια ανοίγει τα φτερά του/της και πετάει μόνος/μόνη στις διαδρομές και πέρα από αυτές που είχε διανύσει κάποτε με τον εκπαιδευτικό που έδωσε τα αρχικά βήματα.

Έτσι υπερήφανη και χαρούμενη νιώθω κι εγώ (επιτρέψτε μου ένα συναισθηματικό τόνο) για τη μαθήτριά μου Μαρία Σιγάλα της ΣΤ' τάξης η οποία είναι fun του προγραμματισμού και του Scratch. Δημιούργησε μόνη της πλέον, στο σπίτι της, ένα εξαιρετικό παιχνίδι λαβυρίνθου με έξι (6) πίστες! Η τέταρτη και η έκτη πίστα έχουν και κινούμενα μέρη. Φανταστική ιδέα! Ένας κινούμενος λαβύρινθος! Το παιχνίδι έχει τίτλο "Το σκυλάκι που το έσκασε".

Κάνετε κλικ στην πράσινη σημαία και παίζετε το παιχνίδι. Καλή σας επιτυχία!

Μπράβο Μαρία! Σου εύχομαι τα καλύτερα! Να 'σαι πάντα καλά και δημιουργική!

Μαρία Ιωσηφίδου - εκπαιδευτικός της τάξης (ειδικότητα Πληροφορικής)

Μονάδες εισόδου - εξόδου του υπολογιστικού συστήματος

Θέλοντας να γνωρίσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια το υπολογιστικό μας σύστημα και να δούμε μια πρώτη κατηγοριοποίηση αντικειμένων, οι μαθητές κι οι μαθήτριες της Β' τάξης ήρθαν σε επαφή με τις έννοιες "μονάδες εισόδου και εξόδου του υπολογιστικού συστήματος".

Συζητήσαμε τι σημαίνει "είσοδος" και τι "έξοδος". Δώσαμε παραδείγματα από την καθημερινή μας ζωή. π.χ. ανοίγω την πόρτα και μπαίνω σε ένα χώρο ή βγαίνω από αυτόν.

Αναφερθήκαμε στις συσκευές του υπολογιστικού συστήματος που έχουμε στο εργαστήριό μας και τις κατηγοροιοποιήσαμε για πρώτη φορά. Σκανάραμε και στον σαρωτή μας κι η έκπληξη μεγάλη όταν αυτό που σκανάραμε το είδαμε στην οθόνη!

Με ένα λογισμικό εννοιολογικής χαρτογράφησης καταγράψαμε αυτά που είχαν ειπωθεί. Οι στόχοι αυτής της διαδικασίας πολλαπλοί:

• Να ασκηθούμε στον ορισμό κατηγοριών.
• Να τοποθετήσουμε τις συσκευές στις οποίες είχαμε αναφερθεί.
• Να ασκηθούμε στην πληκτρολόγηση και στη διαχείριση αντικειμένων (αναζήτηση στο λογισμικό, αυξομείωση μεγέθους εικόνων, μετακίνηση)
• Να εφαρμόσουμε χρώματα για ένα όμορφο αισθητικό αποτέλεσμα στο οποίο όμως θέσαμε και ένα περιορισμό: τα αντικείμενα κάθε κατηγορίας να έχουν το ίδιο χρώμα.
• Να αποθηκεύσουμε και να ανακτήσουμε πολλές φορές το αρχείο μας.
• Να συνεργαστούμε και να βάλουμε τις φατσούλες μας με τα ονόματά μας.

Μαρία Ιωσηφίδου - εκπαιδευτικός της τάξης (ειδικότητα Πληροφορικής)

Επιτέλους! Η ρομποτική σε όλη την τάξη του Ε1!

Διαθέτοντας πλέον ως σχολείο οκτώ σετ ρομποτικής, αποφασίσαμε να τα παραδώσουμε στους μαθητές και τις μαθήτριες της Ε1 τάξης για να δημιουργήσουν τις δικές τους ρομποτικές κατασκευές. Είμαστε πραγματικά χαρούμενοι γιατί πλέον αυτά τα σετ αξιοποιούνται όχι απλά από μια ομάδα ρομπτικής των έξι ατόμων (εκτός σχολικού ωραρίου) αλλά από τα παιδιά μιας τάξης 17 ατόμων. Και δεν είναι μόνο θέμα αριθμών αλλά αυτή η διαδικασία της ρομποτικής στην τάξη, προσδίδει ένα διαφορετικό χαρακτήρα καθώς εισάγεται πλέον σιγά- σιγά στο δομημένο διδακτικό πλαίσιο του μαθήματος της Πληροφορικής. Ασφαλώς δεν μειώνουμε την αξία των ομάδων ρομποτικής τις οποίες ελπίζουμε ότι πάντα θα είμαστε σε θέση να  δημιουργούμε και να υποστηρίζουμε προσβλέποντας σε άλλους στόχους.

Σ' αυτά τα μαθήματα ρομοτικής για τα παιδιά του Ε1, ζητήθηκε στην αρχή να στήσουν έναν κινητήρα κάθετα στο οριζόντιο επίπεδο και να στηρίξουν στον άξονα του κινητήρα, μια πόρτα. Η ίδια η κατασκευή αποδείχτηκε δύσκολη και επίσης, στη συνέχεια "ανακαλύψαμε" ότι η πόρτα ανοιγόκλεινε πολύ γρήγορα, όταν την προγραμματίσαμε και δεν μπορούσαμε να μειώσουμε την ταχύτητα ικανοποιητικά μέσω του προγραμματισμού. Αποφασίσαμε λοιπόν να ξανακάνουμε τις πόρτες με μια άλλη διάταξη, αυτή τη φορά παράλληλα με το οριζόντιο επίπεδο, χρησιμοποιώντας τον κοχλία μέσω του οποίου η ταχύτητα μειώθηκε πράγματι αρκετά.

Τα παιδιά ασχολήθηκαν με τα ρομποτάκια τους με φοβερή όρεξη, με μεράκι και μεγάλη προσήλωση. Επίλυσαν κατασκευαστικά προβλήματα στη διαχείριση των μηχανισμών, χρησιμοποίησαν τη φαντασία τους στη διακόσμηση του έργου, προγραμμάτισαν για να επιτύχουν το αποτέλεσμα που ήθελαν. Συνεργάστηκαν άψογα! Μπράβο στα παιδιά μας!

Μαρία Ιωσηφίδου - εκπαιδευτικός της τάξης (ειδικότητα Πληροφορικής)

Πάρκο ενάλιων αρχαιοτήτων - τα ρομποτάκια στο Αρχιπέλαγος

Με τα παιδιά της ΣΤ' τάξης: Άννα-Μαρία Βακονδίου, Αγνή Βαρθαλίτου, Γιώργο Ρούσσο, Μάρκο Βουτσίνο, Καμέλα Τόσκα και Φίλιππο Γκέλια στην αρχή της σχολικής χρονιάς 2018-19 δημιουργήσαμε ομάδα ρομποτικής. Οι συναντήσεις καθορίστηκαν για κάθε Κυριακή απόγευμα και διαρκούσε κάθε συνάντηση 1,5 ώρα. Ξεκινήσαμε τις συναντήσεις τον Οκτώβριο του 2018 με αυτόν τον ρυθμό αλλά αργότερα οι συναντήσεις "πύκνωσαν" μέχρι και τον Φεβρουάριο όπου έληξαν οι εργασίες της ομάδας.

Σκοπός των συναντήσεων της ομάδας ήταν, τα παιδιά να αποκομίσουν γνώσεις περί ρομποτικής και στο τέλος να κάνουμε μια αξιοπρεπή εμφάνιση στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής για Δημοτικό με θέμα: "Αρχιπέλαγος- Η τεχνολογία βοηθά τα νησιά να αναπτυχθούν".

Η πορεία των εργασιών της ομάδας:

• Παρακολουθήσαμε βίντεο που παρουσίαζαν ρομποτικές κατασκευές και αναλύσαμε τον τρόπο λειτουργίας τους.
• Παράλληλα, τα παιδιά εξοικειώθηκαν με τους όρους: γρανάζι, άξονας, αισθητήρας απόστασης, αισθητήρας κλίσης, οδοντωτό τουβλάκι κ.α.
• Με βάση συγκεκριμένες οδηγίες τα παιδιά κατασκεύασαν μικρές ρομποτικές κατασκευές τις οποίες έθεσαν σε λειτουργία.
• Τέθηκαν ιδέες για το όνομα της ομάδας κι οι ιδέες ήταν πολλές. Ψηφίσαμε και καταλήξαμε στο "Roboto-λουκουμάκια".
• Συζητήσαμε το θέμα το διαγωνισμού "Αρχιπέλαγος- Η τεχνολογία βοηθά τα νησιά να αναπτυχθούν" και γύρω από αυτό κατατέθηκαν προτάσεις: γέφυρες που να "ενώνουν" νησιά, ανεμογεννήτριες κ.α. αλλά καταλήξαμε στο "Πάρκο ενάλιων αρχαιοτήτων": ένα βαθυσκάφος θα άνοιγε την πόρτα του για να μπουν επιστήμονες και επισκέπτες, θα κατέβαινε προς το βυθό, θα περιηγούνταν στον ενάλιο χώρο, θα έβρισκε έναν αμφορέα που θα τον έπαιρνε με δυο δαγκάνες και θα τον ακουμπούσε σε ένα αναβατόριο το οποίο με τη σειρά του θα ανέβαζε τον αμφορέα στην επιφάνεια και θα ξανακατέβαινε και πάλι. Όλο αυτό αποτέλεσε το σενάριό μας το οποίο και προσπαθήσαμε να υλοποιήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα.
• Η ρομποτική, ανάμεσα στα άλλα, δίνει μια μεγάλη ευκαιρία στα παιδιά να εμπλέκονται συνεχώς σε διαδικασίες επίλυσης προβλήματος. Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις. Και τα προβλήματα πολλά, σε κάθε βήμα της κατασκευής: ένα βαθυσκάφος που στην αρχή ήταν μικρό για να έχει επάνω του και πόρτα και δαγκάνα μαζί με τα hubs τους αλλά μετά ήταν πολύ βαρύ για να κινηθεί άνετα, οι δαγκάνες που ήταν μικρές για να πιάσουν τον αμφορέα καλά αλλά στη συνέχεια πολύ μεγάλες γιατί ακουμπούσαν στο πάτωμα κατά τη "βύθιση" του βαθυσκάφους, ένας αμφορέας που πότε ήταν μικρούλης, πότε βαρύς, πότε πολύ μεγάλος κι "έβλεπε" διάφορους αισθητήρες που δεν έπρεπε, πότε γλιστρούσε, ένας αιθητήρας απόστασης που σταμάταγε το βαθυσκάφος και που πότε ήταν πολύ κοντά και πότε δεν έβλεπε το εμπόδιο για να σταματήσει,...
• Τα παιδιά κατασκεύασαν και το σκηνικό του έργου μας, απαραίτητο να πλαισιώσει το σενάριό μας. Σε αυτή μας την προσπάθεια μας βοήθησε ο συνάδελφος κ.Παναγιώτης Καλούδης, εκπαιδευτικός Εικαστικών  τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά.
• Φυσικά, όλο αυτό δεν θα λειτουργούσε και τίποτα δεν θα κινείτο αν δεν το προγραμματίζαμε. Χρησιμοποιήσαμε το προγραμματιστικό περιβάλλον του Scratch το οποίο ήταν εγκατεστημένο σε δύο υπολογιστές: ο ένας υπολογιστής έλεγχε τις ρόδες του βαθυσκάφους και τη δαγκάνα και ο άλλος υπολογιστής την πόρτα του βαθυσκάφους και το αναβατόριο. Όταν οι ρυθμίσεις των αισθητήρων "χάνονταν", τα παιδιά ήξεραν πολύ καλά να τις επαναφέρουν.

Συμμετείχαμε ως ομάδα στον διαγωνισμό των Κυκλάδων στον οποίο πήραμε τη 2η θέση (ισάξια με το 6ο Δημοτικό Ερμούπολης) και στη συνέχεια συμμετείχαμε στον Τελικό Διαγωνισμό που διενεργήθηκε στην Αθήνα, στο Ολυμπιακό στάδιο Γαλατσίου όπου, για την κατηγορία μας, έλαβαν μέρος τα 75 καλύτερα έργα από όλη την Ελλάδα. Περάσαμε στην 1η ημιτελική φάση (στα 40 καλύτερα έργα). Από τα 20 έργα που δεν προχώρησαν, λάβαμε την 1η θέση και αντίστοιχο Έπαινο για την Μηχανική Κατασκευή. Να επισημάνουμε σ' αυτό το σημείο ότι τα παιδιά ανταποκρίθηκαν άψογα στις ερωτήσεις των κριτών κι απολαύσαμε από μακριά που ήμασταν (στις κερκίδες) τα ευχαριστημένα τους πρόσωπα. Όταν ήμασταν μαζί, στη στιγμή ανακοίνωσης αποτελεσμάτων στη φάση του Τελικού Διαγωνισμού, για πάντα θα θυμάμαι τα σφιχτά ενωμένα χέρια μας και τα κόκκινα από την ένταση και τα δάκρυα μάτια!

Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά όσους μας παρείχαν τα κιτ ρομποτικής: Cosmote, κ.Βαγγέλη Γερασιμάτο, Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, κ.Θανάση Μαρτίνο και Εθνική Υπηρεσία eTwinning. Επίσης, ευχαριστούμε τη Διεύθυνση του σχολείου μας που πίστεψε σε εμάς και με τις ενέργειές της μας δωρήθηκαν κιτ ρομποτικής, τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς για τα ενθαρρυντικά τους λόγια και ιδιαίτερα τον κ.Παναγιώτη Καλούδη, τους γονείς που μας ενθάρρυναν σε όλη τη διάρκεια των εργασιών μας και αυτούς που μας συνόδεψαν ως ομάδα υποστήριξης στον Τελικό Διαγωνισμό.

Λίγο πριν διαλύσουμε το έργο μας, για να αποτελέσει υλικό και για άλλα παιδιά του σχολείου μας, επιδείξαμε τα ρομποτάκια μας σε όλα τα παιδιά του σχολείου τα οποία παρακολούθησαν την παρουσίαση με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πραγματικά ορθάνοικτο στόμα παιδιού απο τη Β' τάξη που εξέφραζε απορία και θαυμασμό!

Τι μου μένει να πω; ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!!! Συγχαρητήρια που αποφάσισαν να διαθέσουν τον ελεύθερό τους χρόνο για να ασχοληθούν με τη ρομποτική, κόπιασαν, επέμειναν, προβληματίστηκαν,  έδωσαν λύσεις, συνεργάστηκαν, κρίθηκαν, δημιούργησαν... Χίλια ευχαριστώ για τα γέλια, τις χαρές, τις αγωνίες, τις υπέροχες στιγμές που ζήσαμε μαζί!

Μαρία Ιωσηφίδου - υπεύθυνη της ομάδας ρομποτικής