Πάρκο ενάλιων αρχαιοτήτων - τα ρομποτάκια στο Αρχιπέλαγος

Με τα παιδιά της ΣΤ' τάξης: Άννα-Μαρία Βακονδίου, Αγνή Βαρθαλίτου, Γιώργο Ρούσσο, Μάρκο Βουτσίνο, Καμέλα Τόσκα και Φίλιππο Γκέλια στην αρχή της σχολικής χρονιάς 2018-19 δημιουργήσαμε ομάδα ρομποτικής. Οι συναντήσεις καθορίστηκαν για κάθε Κυριακή απόγευμα και διαρκούσε κάθε συνάντηση 1,5 ώρα. Ξεκινήσαμε τις συναντήσεις τον Οκτώβριο του 2018 με αυτόν τον ρυθμό αλλά αργότερα οι συναντήσεις "πύκνωσαν" μέχρι και τον Φεβρουάριο όπου έληξαν οι εργασίες της ομάδας.

Σκοπός των συναντήσεων της ομάδας ήταν, τα παιδιά να αποκομίσουν γνώσεις περί ρομποτικής και στο τέλος να κάνουμε μια αξιοπρεπή εμφάνιση στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής για Δημοτικό με θέμα: "Αρχιπέλαγος- Η τεχνολογία βοηθά τα νησιά να αναπτυχθούν".

Η πορεία των εργασιών της ομάδας:

• Παρακολουθήσαμε βίντεο που παρουσίαζαν ρομποτικές κατασκευές και αναλύσαμε τον τρόπο λειτουργίας τους.
• Παράλληλα, τα παιδιά εξοικειώθηκαν με τους όρους: γρανάζι, άξονας, αισθητήρας απόστασης, αισθητήρας κλίσης, οδοντωτό τουβλάκι κ.α.
• Με βάση συγκεκριμένες οδηγίες τα παιδιά κατασκεύασαν μικρές ρομποτικές κατασκευές τις οποίες έθεσαν σε λειτουργία.
• Τέθηκαν ιδέες για το όνομα της ομάδας κι οι ιδέες ήταν πολλές. Ψηφίσαμε και καταλήξαμε στο "Roboto-λουκουμάκια".
• Συζητήσαμε το θέμα το διαγωνισμού "Αρχιπέλαγος- Η τεχνολογία βοηθά τα νησιά να αναπτυχθούν" και γύρω από αυτό κατατέθηκαν προτάσεις: γέφυρες που να "ενώνουν" νησιά, ανεμογεννήτριες κ.α. αλλά καταλήξαμε στο "Πάρκο ενάλιων αρχαιοτήτων": ένα βαθυσκάφος θα άνοιγε την πόρτα του για να μπουν επιστήμονες και επισκέπτες, θα κατέβαινε προς το βυθό, θα περιηγούνταν στον ενάλιο χώρο, θα έβρισκε έναν αμφορέα που θα τον έπαιρνε με δυο δαγκάνες και θα τον ακουμπούσε σε ένα αναβατόριο το οποίο με τη σειρά του θα ανέβαζε τον αμφορέα στην επιφάνεια και θα ξανακατέβαινε και πάλι. Όλο αυτό αποτέλεσε το σενάριό μας το οποίο και προσπαθήσαμε να υλοποιήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα.
• Η ρομποτική, ανάμεσα στα άλλα, δίνει μια μεγάλη ευκαιρία στα παιδιά να εμπλέκονται συνεχώς σε διαδικασίες επίλυσης προβλήματος. Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις. Και τα προβλήματα πολλά, σε κάθε βήμα της κατασκευής: ένα βαθυσκάφος που στην αρχή ήταν μικρό για να έχει επάνω του και πόρτα και δαγκάνα μαζί με τα hubs τους αλλά μετά ήταν πολύ βαρύ για να κινηθεί άνετα, οι δαγκάνες που ήταν μικρές για να πιάσουν τον αμφορέα καλά αλλά στη συνέχεια πολύ μεγάλες γιατί ακουμπούσαν στο πάτωμα κατά τη "βύθιση" του βαθυσκάφους, ένας αμφορέας που πότε ήταν μικρούλης, πότε βαρύς, πότε πολύ μεγάλος κι "έβλεπε" διάφορους αισθητήρες που δεν έπρεπε, πότε γλιστρούσε, ένας αιθητήρας απόστασης που σταμάταγε το βαθυσκάφος και που πότε ήταν πολύ κοντά και πότε δεν έβλεπε το εμπόδιο για να σταματήσει,...
• Τα παιδιά κατασκεύασαν και το σκηνικό του έργου μας, απαραίτητο να πλαισιώσει το σενάριό μας. Σε αυτή μας την προσπάθεια μας βοήθησε ο συνάδελφος κ.Παναγιώτης Καλούδης, εκπαιδευτικός Εικαστικών  τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά.
• Φυσικά, όλο αυτό δεν θα λειτουργούσε και τίποτα δεν θα κινείτο αν δεν το προγραμματίζαμε. Χρησιμοποιήσαμε το προγραμματιστικό περιβάλλον του Scratch το οποίο ήταν εγκατεστημένο σε δύο υπολογιστές: ο ένας υπολογιστής έλεγχε τις ρόδες του βαθυσκάφους και τη δαγκάνα και ο άλλος υπολογιστής την πόρτα του βαθυσκάφους και το αναβατόριο. Όταν οι ρυθμίσεις των αισθητήρων "χάνονταν", τα παιδιά ήξεραν πολύ καλά να τις επαναφέρουν.

Συμμετείχαμε ως ομάδα στον διαγωνισμό των Κυκλάδων στον οποίο πήραμε τη 2η θέση (ισάξια με το 6ο Δημοτικό Ερμούπολης) και στη συνέχεια συμμετείχαμε στον Τελικό Διαγωνισμό που διενεργήθηκε στην Αθήνα, στο Ολυμπιακό στάδιο Γαλατσίου όπου, για την κατηγορία μας, έλαβαν μέρος τα 75 καλύτερα έργα από όλη την Ελλάδα. Περάσαμε στην 1η ημιτελική φάση (στα 40 καλύτερα έργα). Από τα 20 έργα που δεν προχώρησαν, λάβαμε την 1η θέση και αντίστοιχο Έπαινο για την Μηχανική Κατασκευή. Να επισημάνουμε σ' αυτό το σημείο ότι τα παιδιά ανταποκρίθηκαν άψογα στις ερωτήσεις των κριτών κι απολαύσαμε από μακριά που ήμασταν (στις κερκίδες) τα ευχαριστημένα τους πρόσωπα. Όταν ήμασταν μαζί, στη στιγμή ανακοίνωσης αποτελεσμάτων στη φάση του Τελικού Διαγωνισμού, για πάντα θα θυμάμαι τα σφιχτά ενωμένα χέρια μας και τα κόκκινα από την ένταση και τα δάκρυα μάτια!

Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά όσους μας παρείχαν τα κιτ ρομποτικής: Cosmote, κ.Βαγγέλη Γερασιμάτο, Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, κ.Θανάση Μαρτίνο και Εθνική Υπηρεσία eTwinning. Επίσης, ευχαριστούμε τη Διεύθυνση του σχολείου μας που πίστεψε σε εμάς και με τις ενέργειές της μας δωρήθηκαν κιτ ρομποτικής, τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς για τα ενθαρρυντικά τους λόγια και ιδιαίτερα τον κ.Παναγιώτη Καλούδη, τους γονείς που μας ενθάρρυναν σε όλη τη διάρκεια των εργασιών μας και αυτούς που μας συνόδεψαν ως ομάδα υποστήριξης στον Τελικό Διαγωνισμό.

Λίγο πριν διαλύσουμε το έργο μας, για να αποτελέσει υλικό και για άλλα παιδιά του σχολείου μας, επιδείξαμε τα ρομποτάκια μας σε όλα τα παιδιά του σχολείου τα οποία παρακολούθησαν την παρουσίαση με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πραγματικά ορθάνοικτο στόμα παιδιού απο τη Β' τάξη που εξέφραζε απορία και θαυμασμό!

Τι μου μένει να πω; ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!!! Συγχαρητήρια που αποφάσισαν να διαθέσουν τον ελεύθερό τους χρόνο για να ασχοληθούν με τη ρομποτική, κόπιασαν, επέμειναν, προβληματίστηκαν,  έδωσαν λύσεις, συνεργάστηκαν, κρίθηκαν, δημιούργησαν... Χίλια ευχαριστώ για τα γέλια, τις χαρές, τις αγωνίες, τις υπέροχες στιγμές που ζήσαμε μαζί!

Μαρία Ιωσηφίδου - υπεύθυνη της ομάδας ρομποτικής